Om 02u30 ben ik wakker en kan de slaap niet meer echt vatten. Zoet moet al om iets over 05 uur naar het werk. M'n wekker staat voor Maarten, die om 09u30 les heeft. Natuurlijk ben ik net weer ingedommeld als de wekker afloopt. Ik vind niet de moed om uit bed te komen om samen met hem te ontbijten. Hij vraagt me hoe ik me voel en ik moet zeggen "raar".
Wat misselijk, keelpijn, hoofdpijn maar vooral last van m'n hand- en voetzolen. Ze hebben heel warm alsof ik ze op een hete plaat heb gezet. Voor hij naar school vertrekt, brengt Maarten me nog gauw een paracetamol. Lief jonk.
In de loop van de dag merk ik dat ik amper iets smaak en veel dorst heb. Maar als ik me zo mag voelen na elke chemo, ben ik dankbaar.
Ingrid, de buurvrouw komt langs met een versgebakken appelcake. Mmmm, lekker!
De berichtjes of telefoontjes van velen verwarmen m'n hart. Fijn te weten dat jullie aan me denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten