Er valt een kaartje in de bus. Brecht? Van Marielle. Ik ken haar helemaal niet persoonlijk, maar ik weet dat het een superlieve madame is. Ze is zelf net aan haar rug geopereerd en toch kan ze het niet laten om mij een hart onder de riem te steken. Een opkikkertje op Facebook van Christel. Wat geniet ik van deze dingen!
Deze avond gaat het gebeuren. De jongens en Zoet zorgen er voor dat ze thuis zijn en rond 18 uur komt ook Fien langs. De keukentafel wordt aan de kant geschoven en het scheergerief wordt bovengehaald. Ik sluit mijn ogen en daar gaat Maarten met de tondeuse door mijn steeds meer loslatende haren. Binnen een kwartier heb ik een Sinead O'Connor kopke.... Nothing compares to you....
Als ik onder de douche uitkom, durf ik mezelf amper in de spiegel te bekijken. En wat een vreemd gevoel als ik over mijn geschoren hoofd wrijf.
Fien vraagt om m'n mutsje es aan te trekken... Ik kijk Maarten aan en hij zegt... Nee zenne, zo ben je net een kankerpatiënt... Ben ik dat dan niet?
s' Nachts heb ik kou aan mijn hoofd... Morgennacht moet ik maar een slaapmutsje aantrekken.
Durf ik morgen zo wel naar het werk te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten