Maandagmorgen. Het loopt echt niet zo vlot als andere dagen. Maarten zet me aan de bushalte af en ik ben blij dat de bus er dadelijk is. Alleen zit er zo veel volk op, dat deze bus niet stopt. Dan nemen we maar de volgende. Ook deze bus zit al afgeladen vol, en ik kan me nog net een zitplaatsje bemachtigen. De volgende halte stapt een jonge mama op met een klein meisje aan de hand en een baby in de buggy. Alle drie hebben ze afrikaanse roots en mama en het meisje spreken vloeiend nederlands. Ik maak wat plaats voor de buggy en het kleine meisje. Wat later hoor ik haar stilletjes vragen "wanneer mag ik op een stoeltje zitten?" en voor het ik weet, antwoord ik haar dat ik aan het station overstap, maar als ze wil, mag ze nu wel op mijn schoot zitten. Mama schenkt me een dankbare blik en het meisje kruipt dadelijk op m'n knieën. Kleine kroezeldotjes in het haar, kriebelen af en toe onder m'n neus.
Ik kom 10 minuten later dan gepland op de dienst functiemetingen cardio.
Na me te hebben aangemeld, zoek ik een plaatsje tussen de andere wachtenden. Even later hoor ik mijn naam en wordt ik door een vrij norse verpleegster in een kleedhokje geleid voor het maken van de EKG. Als ze me langs de andere kant de onderzoeksruimte binnenlaat, is ze plots een stuk vriendelijker bij het zien van m'n poortkatheter. Er wordt een 7-tal zuignapjes over m'n lichaam geplakt en nog geen 10 minuten later zit ik alweer in de wachtzaal. Nu nog even een echocardiogram, dan afspraak op oncologie... als het zo vlotjes gaat, ben ik nog voor de middag thuis.
Een andere verpleegster komt me na een kwartiertje ophalen en we lopen tussen de werkmannen, die ijverig bezig zijn met het vernieuwen van enkele ruimtes, naar een andere onderzoeksruimte.
Dit onderzoek zal zo'n half uurtje duren en dient om mijn hartfuncties te registreren. M'n hartkleppen worden bekeken alsook of ik eventueel vocht rond het hart heb. Maar de diagnose is goed, alles is prima in orde. Yeah! Met wat geluk mag ik mee met Cristine.
Om 9u45 meld ik me aan op het oncologisch dagcentrum, waar de dame aan het onthaal me er eerst vriendelijk op wijst dat ik een volgnummertje dien te nemen. Oeps, niet gezien, maar eerlijk gezegd staat het ook niet duidelijk aangegeven hoor. Daar zijn we het over eens. Ze verwijst me door naar box 228. Alleen... die is wel bezet. Ik spreek de verpleegster die net voorbijloopt aan en deze vraagt om toch even terug naar het onthaal te gaan.Ik moet nu toch niet weer een volgnummertje nemen? Nee, kom maar even door. Als ze me antwoordt dat ik best m'n vraag over de bezette box aan een verpleegster kan stellen, komt "het kaske naar de muur" boven en sterker als mezelf rolt de uitspraak over m'n lippen. Ze kijkt me even aan over haar bril en voor ik het besef, staat ze langs de andere kant van de balie om me persoonlijk te begeleiden naar een lege box. Vriendelijk maar kordaat geweest! Goe bezig Nancy. Zeg wat je denkt en vooral niet stressen.
Liesbeth komt me verwelkomen en neemt polshoogte hoe ik over m'n situatie denk. Ze heeft al snel door dat ik het positief bekijk en verwittigt me nog dat ik op de zotste afdeling van het ziekenhuis ben terecht gekomen. Geen probleem!
Ze vraagt me om me te installeren in het bed, want ze gaat voor het eerst m'n poortkatheter aanprikken voor een bloedname. Brrr... nu al?! Na de 3-2-1 moet ik adem inhouden en synchroon prikt ze m'n glitterimplantaat voor "geopend". Dat viel best mee.
Daar is Hilde. Das een goed teken, want dat betekent dat ik nog meeloop voor Cristine?
Inderdaad, de resultaten van alle onderzoeken zijn goed, er is alleen nog geen definitief resultaat van de PET-scan maar tussentijds is de stand al zeer positief. Deze namiddag zal de dokter rond 14u30 langskomen om het traject te bespreken. Deze namiddag? Daar gaat m' vooruitzicht op vroeg thuis te zijn. Mag ik dan straks wel even naar de cafetaria want de beer in mijn buik brengt volgens mij geen geduld op tot na het artsbezoek? O, maar er is een middagmaal voor je voorzien hier op de afdeling. Top!
Dus sms ik Zoet die tot 13u30 moet werken, want wil graag dat hij er bij is als ik de verdere informatie krijg.
Na het deugddoend middagmaal neemt de assistente van professor Wildiers me mee voor een algemeen onderzoek van oren, keel,... en nog wat bijkomende vragen. Als ik terugwandel naar box 235 loop ik een knappe man tegen het lijf. Mijn eigen Zoet!
Wat later komt Hilde terug en geeft ons alvast de uitleg over welke 4 cocktails ik morgen zal toegediend krijgen nl. Pertuzumab, Herceptine, Taxotère en Carbo. Liesbeth is er bij komen staan en informeert me dat voor de Taxotère zal worden toegediend, ik ijshandschoenen en ijsschoenen zal moeten aantrekken. Deze zullen er voor zorgen dat m'n bloedvaten vernauwen, waardoor de Taxotère niet tot in de puntjes van m'n lichaam kan terechtkomen. Eng!
Daar is de professor en het licht wordt op groen gezet. I'm in for Cristine!!!
De behandeling wordt door hem nog even verduidelijkt: 6 keer om de 3 weken chemotherapie, dan operatie en nadien nog 12 keer om de 3 weken chemo. Geen radiotherapie meer? Voorlopig niet.
Ik krijg nog een resem voorschriften voor Medrol (anti-allergie) en Liticane (tegen de misselijkheid), een verstevigende nagellak en uiercreme die ik 2 keer per dag moet aan handen en voeten smeren. En last but not least een attest voor de mutualiteit met de vraag tot gedeeltelijke terugbetaling van een pruik ten gevolge van totale alopecia (kaalheid). Even over de nagels professor... Kan ik deze gelnagels houden? Wat zijn dat? Gelnagels? Die! kan u toch beter laten verwijderen. Shit! Daar had ik me niet aan verwacht. Maar wat moet dat moet... Toch?
We nemen de bus terug naar huis om even over 16 uur en daar zie ik de mama met het kleine meisje en de baby in de buggy op de bus. Mag ik dan nu op jouw schoot zitten, vraag ik haar, en haar grote bruine kijkers knikken mee als ze ja zegt.
19 uur afspraak bij Brenda voor m'n nagels. Ik wil m'n gelnagels helemaal niet kwijt! Dus ben ik niet braaf en vraag om een transparante gel te zetten. Compromis...check!
Ik sluit een gezellige avond af bij Fabi in de zetel met een lekker glaasje cava in de hand. Op de goede afloop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten