Fien komt iets later aan, nadat ze Louize naar dansles heeft gebracht.
Véronique neemt ons mee achteraan in de winkel waar ik me installeer in een zetel voor haar grote spiegel.
Ze komt terug met wel een doos of 15. Pfff,.... moet ik daar uit kiezen? Je weet niet waar je aan begint....
Uiteindelijk blijven er - na meer dan een uur kiezen - nog 3 opties over. Alleen, met géén van de drie pruiken heb ik een echte "klik" gehad.
Véronique stelt me voor om de 3 overblijvende pruiken mee naar huis te nemen, zodat ik rustig, in mijn eigen omgeving en met hulp van mijn 3 mannen, een keuze kan maken.
Ik vraag toch nog even voorzichtig of dit de enige kleur is waarin die ene pruik verkrijgbaar is. Er wordt gezocht en nee... er zijn nog meerdere kleuren beschikbaar. Ze zal deze vandaag nog bestellen. Volgende week hebben we opnieuw afspraak. De drie pruiken blijven dus nog even in afwachting.
Wanneer we buitenstappen bij Altijd Mooi, onder een stralend zonnetje, speelt een leuke band jazzmuziek en wordt er overal gelachen en gepraat bij een glaasje.
Nu snel naar huis, want rond 13 uur komt Hedwig me oppikken en gaan we naar Hulst.
Had ik de strijd met the Beast niet moeten aangaan, dan had ik hier met haar het hele weekend met een kraampje gestaan op de Brocante Fair Montmartre, in de gebouwen van Morres Meubel.
Als we de parking oprijden, zie ik Rudi net buitenkomen. Het weerzien is heel warm. Tante Ki en Mie knuffelen me haast te pletter. Geweldig dat ik zo'n warme, lieve mensen om me heen heb.
Blij weerzien met Leontien, Corrie en Yvonne. Zo'n geweldige dames die allemaal mijn passie voor brocante delen. Ik geniet met een grote G...
Terwijl ik aan een kraampje sta te snuisteren, krijg ik van iemand een schouderklopje... Renée, een lieve dame die ik via facebook ken, heeft me herkend. Ook zij volgt m'n blog en het doet me deugd dat ik zelfs mensen, die ik niet persoonlijk ken, meeneem op mijn tocht ten strijde tegen the Beast.
Een blonde dame lacht even naar me en ik denk... zou dat Marina zijn? Maar ik herken haar niet van de foto's...
Als ik aankom aan het kraampje van Karin, waar ik een manteltje voor Marina afgeef, staat de blonde dame plots naast me. Het was inderdaad Marina, samen met Sandra. En daar is ook Ria die hier met een prachtig kraam staat.
Halfweg ons tweede toerke voel ik dat mijn antwoorden minder krachtig worden. Hedwig merkt het ook. Begin je moe te worden? Ja, ik ben echt moe (maar o zo blij dat ik er ben).

Het parfumflesje op de foto hiernaast kreeg ik van Ria, en de witte hyacint van Inneke.

Rond 18 uur vertrekken we richting Leuven en ik ben blij dat ik thuis ben, maar ook zo blij met het genietdagje waarop ik werd getrakteerd, dankzij Hedwig. En... natuurlijk ook supercontent met de mooie dingen die ik heb kunnen meebrengen.
Ik ben uitgehongerd ...alleen, ik proef dus echt wel niks.
Om even voor 22 uur geef ik Zoet een zoen en kruip ik mijn bed in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten