En of... De strijd is weer heftig. Stilletjes had ik gehoopt om er deze kuur minder last van te hebben, maar de gevolgen zijn net dezelfde als de vorige keer.
Geen energie, geen fut.... Dit ben ik niet! Ik zou zo veel dingen willen doen en het enige wat ik de hele dag doe, is in bed liggen en slapen. Nooit gedacht dat ik er zo van onder de voet zou zijn.
En ik die zooo graag eet... ik proef niets en krijg niets binnen. Zoet had vandaag een missie... Zoek iets wat Nancy kan eten... Resultaat... Olvarit puree met spinazie en kip.... Bweurk! Maar ik heb mijn bord netjes leeg gegeten, kwestie van iets binnen te hebben en wat krachten te verzamelen.
De ene dag is de andere dag niet... Weer een dag gewonnen....
De vele berichtjes blijven me deugd doen en ik weet... er wordt aan me gedacht.
En bovendien, in ons huis, met 5 poezenkinders om je heen, ben je nooit ziek alleen.
Wat heerlijk hè Nancy, die warme poezenlijfjes tegen je aan, vooral als je niet zo lekker bent. Beterschap! groetjes, Ellen Tiggelman
BeantwoordenVerwijderen