Ondanks het feit dat de operatie er staat aan te komen én te hebben geslapen in een ziekenhuis bed, ben ik de nacht vrij rustig doorgekomen.
Om 07 uur wordt Arlette opgehaald. Zij staat als eerste op de operatielijst, ik als vierde. Dat worden nog enkele spannende uren.
Even voor 8 uur word ik opgehaald voor het sentinel-onderzoek. Op de afdeling nucleaire geneeskunde krijg ik een licht radio-actieve vloeistof in mijn borst ter hoogte van de tumor gespoten. Deze stof wordt door de lymfevaten naar de schildwachtklier getransporteerd. Na ongeveer een uur mag ik heel stilletjes op een tafel gaan liggen en worden er foto's genomen. Een arts komt nadien langs om met zwarte stift de 3 belangrijkste okselklieren aan te duiden (ter voorbereiding op de operatie). Ik vraag of ze ook nog even de pijl op mijn hoofd (voor de vetknobbels) wil markeren.
9u30 : terug op de kamer en dan is het nu wachten.
Volgens Heleen, de verpleegster, is mijn operatie voorzien rond 15 uur. Gelukkig heb ik Facebook om me bezig te houden.
Om 13u15 is Arlette terug op de kamer. Wat is ze al goed wakker! Ze verzekert me dat wat ze voelt, best meevalt.
Laat dat hier es wat vooruitgaan he zeg!
14u15: Heleen brengt me een operatiekleedje en ik realiseer me dat mijn nagels assorti zijn. Kwestie van het grappige er in te houden he.
André rijdt me in mijn ziekenhuisbed bijna het hele ziekenhuis door, we nemen 2 liften en komen uiteindelijk aan de deur van het operatiekwartier. Mijn armbandje wordt nog es gescand. Omdat ik bang ben na de operatie mijn mutsje niet meer terug te vinden, krijg ik een winkelmandje op mijn bed gezet. De verpleegster vraagt me wie de operatie zal uitvoeren. Als ze de naam van Professor Christiaens hoort, antwoordt ze me dat ik in hele goeie handen ben...
14u55 : ik kruip vol vertrouwen van mijn ziekenhuisbed op de operatietafel.
Geen muziek deze keer? "Nee, Professor Christiaens werkt liever zonder muziek".
Ik krijg een infuus in een ader van mijn hand en de anesthesist houdt me een maskertje voor de mond. "Zeg het maar als je duizelig begint te worden..." Was net aan het denken dat ik een beetje draaierig werd.
Ik word wakker op de ontwaakzaal. Geen kou, geen misselijk gevoel en ik moet lachen als ik het zuurstofmetertje op mijn dikke teen zie. Blij dat ik mijn goesting heb gedaan en voor 10 gelnagels heb gekozen. Op mijn hoofd voel ik een pleister, dus de vetknobbels zijn ook weg...
Tegen 18u30 ben ik terug op de kamer. Zoet komt langs en heeft Michiel meegebracht. Wat ben ik blij hen te zien.
Rond mijn borststreek zit een rekverband. 2 drains moeten voor de afdrijving van het wondvocht zorgen.
Ik slaag er in de verpleegster te overtuigen van mijn grote honger en nadat ik met ons ma heb gebeld, krijg ik vier heerlijke beschuiten met confituur aangeboden. Samen met Arlette doe ik nog "een terrasje" (had ik gisteren gezien toen ik op verkenning ging)... alleen jammer dat ze geen Mojito schenken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten