Al vroeg wakker, want de inhoud van de drains moet regelmatig gecontroleerd worden.
Het was warm op de kamer deze nacht. Na een verfrisbeurt en het ontbijt trek ik lichte kleding aan en bel Zoet met de vraag om een ventilator mee te brengen.
Ons maake en Pitteke komen in de namiddag langs, net als Fien, Zoet met Maarten en Michiel, en Ruben.
Terwijl Ruben op de gang wacht, word ik door een arts onderzocht. Ze stelt vast dat mijn bloeddruk vrij laag is (7 over 5) en Ruben krijgt de opdracht om zoute koekjes of chips te gaan kopen. Tegen een te lage bloeddruk zijn er geen medicijnen... Enkel zout eten helpt.
Morgen zal het rekverband voor het eerst worden weggenomen. Zoet komt om 10 uur langs om er bij te zijn.
Hoe zal ik reageren?
dinsdag 30 juni 2015
maandag 29 juni 2015
Morgen zal nooit meer hetzelfde zijn als vandaag
Ondanks het feit dat de operatie er staat aan te komen én te hebben geslapen in een ziekenhuis bed, ben ik de nacht vrij rustig doorgekomen.
Om 07 uur wordt Arlette opgehaald. Zij staat als eerste op de operatielijst, ik als vierde. Dat worden nog enkele spannende uren.
Even voor 8 uur word ik opgehaald voor het sentinel-onderzoek. Op de afdeling nucleaire geneeskunde krijg ik een licht radio-actieve vloeistof in mijn borst ter hoogte van de tumor gespoten. Deze stof wordt door de lymfevaten naar de schildwachtklier getransporteerd. Na ongeveer een uur mag ik heel stilletjes op een tafel gaan liggen en worden er foto's genomen. Een arts komt nadien langs om met zwarte stift de 3 belangrijkste okselklieren aan te duiden (ter voorbereiding op de operatie). Ik vraag of ze ook nog even de pijl op mijn hoofd (voor de vetknobbels) wil markeren.
9u30 : terug op de kamer en dan is het nu wachten.
Volgens Heleen, de verpleegster, is mijn operatie voorzien rond 15 uur. Gelukkig heb ik Facebook om me bezig te houden.
Om 13u15 is Arlette terug op de kamer. Wat is ze al goed wakker! Ze verzekert me dat wat ze voelt, best meevalt.
Laat dat hier es wat vooruitgaan he zeg!
14u15: Heleen brengt me een operatiekleedje en ik realiseer me dat mijn nagels assorti zijn. Kwestie van het grappige er in te houden he.
André rijdt me in mijn ziekenhuisbed bijna het hele ziekenhuis door, we nemen 2 liften en komen uiteindelijk aan de deur van het operatiekwartier. Mijn armbandje wordt nog es gescand. Omdat ik bang ben na de operatie mijn mutsje niet meer terug te vinden, krijg ik een winkelmandje op mijn bed gezet. De verpleegster vraagt me wie de operatie zal uitvoeren. Als ze de naam van Professor Christiaens hoort, antwoordt ze me dat ik in hele goeie handen ben...
14u55 : ik kruip vol vertrouwen van mijn ziekenhuisbed op de operatietafel.
Geen muziek deze keer? "Nee, Professor Christiaens werkt liever zonder muziek".
Ik krijg een infuus in een ader van mijn hand en de anesthesist houdt me een maskertje voor de mond. "Zeg het maar als je duizelig begint te worden..." Was net aan het denken dat ik een beetje draaierig werd.
Ik word wakker op de ontwaakzaal. Geen kou, geen misselijk gevoel en ik moet lachen als ik het zuurstofmetertje op mijn dikke teen zie. Blij dat ik mijn goesting heb gedaan en voor 10 gelnagels heb gekozen. Op mijn hoofd voel ik een pleister, dus de vetknobbels zijn ook weg...
Tegen 18u30 ben ik terug op de kamer. Zoet komt langs en heeft Michiel meegebracht. Wat ben ik blij hen te zien.
Rond mijn borststreek zit een rekverband. 2 drains moeten voor de afdrijving van het wondvocht zorgen.
Ik slaag er in de verpleegster te overtuigen van mijn grote honger en nadat ik met ons ma heb gebeld, krijg ik vier heerlijke beschuiten met confituur aangeboden. Samen met Arlette doe ik nog "een terrasje" (had ik gisteren gezien toen ik op verkenning ging)... alleen jammer dat ze geen Mojito schenken.
Om 07 uur wordt Arlette opgehaald. Zij staat als eerste op de operatielijst, ik als vierde. Dat worden nog enkele spannende uren.
Even voor 8 uur word ik opgehaald voor het sentinel-onderzoek. Op de afdeling nucleaire geneeskunde krijg ik een licht radio-actieve vloeistof in mijn borst ter hoogte van de tumor gespoten. Deze stof wordt door de lymfevaten naar de schildwachtklier getransporteerd. Na ongeveer een uur mag ik heel stilletjes op een tafel gaan liggen en worden er foto's genomen. Een arts komt nadien langs om met zwarte stift de 3 belangrijkste okselklieren aan te duiden (ter voorbereiding op de operatie). Ik vraag of ze ook nog even de pijl op mijn hoofd (voor de vetknobbels) wil markeren.
9u30 : terug op de kamer en dan is het nu wachten.
Volgens Heleen, de verpleegster, is mijn operatie voorzien rond 15 uur. Gelukkig heb ik Facebook om me bezig te houden.
Om 13u15 is Arlette terug op de kamer. Wat is ze al goed wakker! Ze verzekert me dat wat ze voelt, best meevalt.
Laat dat hier es wat vooruitgaan he zeg!
14u15: Heleen brengt me een operatiekleedje en ik realiseer me dat mijn nagels assorti zijn. Kwestie van het grappige er in te houden he.
André rijdt me in mijn ziekenhuisbed bijna het hele ziekenhuis door, we nemen 2 liften en komen uiteindelijk aan de deur van het operatiekwartier. Mijn armbandje wordt nog es gescand. Omdat ik bang ben na de operatie mijn mutsje niet meer terug te vinden, krijg ik een winkelmandje op mijn bed gezet. De verpleegster vraagt me wie de operatie zal uitvoeren. Als ze de naam van Professor Christiaens hoort, antwoordt ze me dat ik in hele goeie handen ben...
14u55 : ik kruip vol vertrouwen van mijn ziekenhuisbed op de operatietafel.
Geen muziek deze keer? "Nee, Professor Christiaens werkt liever zonder muziek".
Ik krijg een infuus in een ader van mijn hand en de anesthesist houdt me een maskertje voor de mond. "Zeg het maar als je duizelig begint te worden..." Was net aan het denken dat ik een beetje draaierig werd.
Ik word wakker op de ontwaakzaal. Geen kou, geen misselijk gevoel en ik moet lachen als ik het zuurstofmetertje op mijn dikke teen zie. Blij dat ik mijn goesting heb gedaan en voor 10 gelnagels heb gekozen. Op mijn hoofd voel ik een pleister, dus de vetknobbels zijn ook weg...
Tegen 18u30 ben ik terug op de kamer. Zoet komt langs en heeft Michiel meegebracht. Wat ben ik blij hen te zien.
Rond mijn borststreek zit een rekverband. 2 drains moeten voor de afdrijving van het wondvocht zorgen.
Ik slaag er in de verpleegster te overtuigen van mijn grote honger en nadat ik met ons ma heb gebeld, krijg ik vier heerlijke beschuiten met confituur aangeboden. Samen met Arlette doe ik nog "een terrasje" (had ik gisteren gezien toen ik op verkenning ging)... alleen jammer dat ze geen Mojito schenken.
zondag 28 juni 2015
Spannend aftellen
De komende dagen wil ik opvullen met de voorbereiding op de operatie.
Dinsdag afspraak bij de medische pedicure. Monique belt me nadien de namen door van 2 gekende plastische chirurgen, Professor Fabré en Vandevoort.
Ik moet zondagmiddag tussen 16 en 17 uur op de eenheid 631 zijn. Dat betekent dat we naar het verjaardagfeestje van Veerle kunnen gaan. Ze viert haar 50ste verjaardag in Disney-stijl.
Woensdag namiddag wacht ik Zoet op aan zijn werk en nemen we samen de bus naar Topolino. Hij wil zich graag verkleden als Don Camillo. Het Alice in Wonderland-pakje in de winkel is voor mij helaas enkele maten te kleine, dus wordt het Roodkapje.
Donderdag haal ik mijn nieuwe fiets op.
Vrijdag heb ik afspraak bij Brenda voor mijn nagels. Terwijl ze aan het vijlen is, besluit ik het advies van het ziekenhuis te negeren (maar 9 van de 10 nagels met gel laten doen). Ik kies voor een mintgroen gecombineerd met wit. Het ontwerp is een hele uitdaging maar zoals altijd werkt ze het fantastisch af.
We maken het niet te laat, ook al is het een fantastisch feestje. Om 02u15 zijn we thuis.
Dinsdag afspraak bij de medische pedicure. Monique belt me nadien de namen door van 2 gekende plastische chirurgen, Professor Fabré en Vandevoort.
Ik moet zondagmiddag tussen 16 en 17 uur op de eenheid 631 zijn. Dat betekent dat we naar het verjaardagfeestje van Veerle kunnen gaan. Ze viert haar 50ste verjaardag in Disney-stijl.
Woensdag namiddag wacht ik Zoet op aan zijn werk en nemen we samen de bus naar Topolino. Hij wil zich graag verkleden als Don Camillo. Het Alice in Wonderland-pakje in de winkel is voor mij helaas enkele maten te kleine, dus wordt het Roodkapje.
Donderdag haal ik mijn nieuwe fiets op.
Vrijdag heb ik afspraak bij Brenda voor mijn nagels. Terwijl ze aan het vijlen is, besluit ik het advies van het ziekenhuis te negeren (maar 9 van de 10 nagels met gel laten doen). Ik kies voor een mintgroen gecombineerd met wit. Het ontwerp is een hele uitdaging maar zoals altijd werkt ze het fantastisch af.
Wanneer ik me zaterdag klaarmaak, denk ik er aan dat het liefje van Michiel een opleiding schoonheidsspecialiste volgt. En ik had al zo lang es een "smokey eyes" gewild. Ze tekent me ook volle wenkbrauwen. Zo een potlood moet ik me ook dringend aanschaffen.
 |
| Klaar voor het feestje! |
Zondagmiddag : tijd om m'n valies klaar te maken. Wat moet ik meenemen? Gezien de weersvoorspellingen kies ik ook enkele topjes en losse broeken.Tenslotte, als je in pyjama blijft lopen, voel je je al gauw zieker dan je werkelijk bent.
Om 16u30 meld ik me aan op eenheid 631 - oncologische heelkunde. Benieuwd naar mijn kamergenote. Hopelijk valt dat toch al mee.
Nadat we even hebben gewacht, brengt de verpleegster me naar mijn kamer, 3151. Arlette, een lieve dame van 68 jaar uit Hasselt, is mijn kamergenote voor de komende dagen. Dat komt goed.
Als voorbereiding op de operatie wordt mijn oksel gecontroleerd. Scheren is niet nodig, want mijn haar is tot nu toe niet fel gegroeid. Ik pas ook alvast een katoenen BH waarin de voorlopige prothese kan worden geschoven. Sexy is wel anders! Daar zullen we rap een mouw aanpassen van zodra het kan.
Tot 22 uur mag ik nog eten of drinken en daarna is de boodschap "nuchter" blijven. Al een geluk dat ik gisteren enkele witte wijntjes heb gedronken...
dinsdag 16 juni 2015
De dag van de waarheid
Weinig geslapen deze nacht.
De zenuwen spelen serieus op. Stel dat er metastasen gevonden zijn... of misschien is mijn hart niet ok...
Zoet gaat er van uit dat het een borstsparende operatie wordt, maar ik ben daar nog niet zo zeker over.
Ik verplicht me zelf om niet te doemdenken en het gesprek met de oncoloog af te wachten.
Het is Professor Smeets die ons ontvangt. De resultaten van de onderzoeken waren zeer goed. Geen metastasen gevonden. Oeff!
Ze laat er verder geen gras over groeien en informeert me dat het team overlegd en besloten heeft dat een volledige amputatie in mijn geval het veiligste is. Er zijn verschillende reden waarom een totale mastectomie zal worden toegepast : het type kanker waar ik tegen strijd is zeer agressief, de tumor zelf was te groot, waardoor te veel littekenweefsel moet worden weggenomen en hierdoor zou het overblijvende gedeelte van mijn borst niet mooi kunnen opgevuld worden met een prothese.
Er wordt me afgeraden om beide borsten te amputeren. Daar is totaal geen reden voor en ik zou alleen maar meer risico lopen op complicaties.
Toch even serieus slikken, want ik had, omwille van het feit dat de tumor volledig verdwenen was, net zoals Zoet op een borstsparende operatie gehoopt.
Wat betreft de reconstructie wordt me geadviseerd om minstens tot een jaar na de nabehandeling te wachten. "Tenzij ik een pas gereconstrueerde borst wil beschadigen door bestraling en chemo?"
De vetknobbels op mijn hoofd zullen, terwijl ik dan toch in slaap ben, ook worden weggenomen.
Ik krijg een uitvoerige uitleg op al mijn vragen en uiteindelijk prikken we de dag van de operatie : 29 juni 2015.
Professor Christiaens zal de operatie uitvoeren. Zij is de hoofdverantwoordelijke van de afdeling en er wordt met veel lof over haar gesproken. Ik voel me min of meer gerustgesteld.
Er wordt bloed genomen en een verpleegster geeft me de nodige praktische uitleg ter voorbereiding op de operatie. Ik krijg een speciale douchegel en neuszalf me, ter voorkoming van de ziekenhuisbacterie. Vanaf 24 juni dien ik deze dagelijks te gebruiken.
Ze maakt me ook een afspraak op anesthesie, waar ik benadruk dat ik allergisch reageer op bepaalde hechtingsdraden.
Met Iris van de trajectbegeleiding spreek ik af dat ze me zal opbellen voor de operatie.
De zenuwen spelen serieus op. Stel dat er metastasen gevonden zijn... of misschien is mijn hart niet ok...
Zoet gaat er van uit dat het een borstsparende operatie wordt, maar ik ben daar nog niet zo zeker over.
Ik verplicht me zelf om niet te doemdenken en het gesprek met de oncoloog af te wachten.
Het is Professor Smeets die ons ontvangt. De resultaten van de onderzoeken waren zeer goed. Geen metastasen gevonden. Oeff!
Ze laat er verder geen gras over groeien en informeert me dat het team overlegd en besloten heeft dat een volledige amputatie in mijn geval het veiligste is. Er zijn verschillende reden waarom een totale mastectomie zal worden toegepast : het type kanker waar ik tegen strijd is zeer agressief, de tumor zelf was te groot, waardoor te veel littekenweefsel moet worden weggenomen en hierdoor zou het overblijvende gedeelte van mijn borst niet mooi kunnen opgevuld worden met een prothese.
Er wordt me afgeraden om beide borsten te amputeren. Daar is totaal geen reden voor en ik zou alleen maar meer risico lopen op complicaties.
Toch even serieus slikken, want ik had, omwille van het feit dat de tumor volledig verdwenen was, net zoals Zoet op een borstsparende operatie gehoopt.
Wat betreft de reconstructie wordt me geadviseerd om minstens tot een jaar na de nabehandeling te wachten. "Tenzij ik een pas gereconstrueerde borst wil beschadigen door bestraling en chemo?"
De vetknobbels op mijn hoofd zullen, terwijl ik dan toch in slaap ben, ook worden weggenomen.
Ik krijg een uitvoerige uitleg op al mijn vragen en uiteindelijk prikken we de dag van de operatie : 29 juni 2015.
Professor Christiaens zal de operatie uitvoeren. Zij is de hoofdverantwoordelijke van de afdeling en er wordt met veel lof over haar gesproken. Ik voel me min of meer gerustgesteld.
Er wordt bloed genomen en een verpleegster geeft me de nodige praktische uitleg ter voorbereiding op de operatie. Ik krijg een speciale douchegel en neuszalf me, ter voorkoming van de ziekenhuisbacterie. Vanaf 24 juni dien ik deze dagelijks te gebruiken.
Ze maakt me ook een afspraak op anesthesie, waar ik benadruk dat ik allergisch reageer op bepaalde hechtingsdraden.
Met Iris van de trajectbegeleiding spreek ik af dat ze me zal opbellen voor de operatie.
vrijdag 12 juni 2015
Binnenste buiten gekeerd
Vandaag afspraak om 07u00 voor een hele dag onderzoeken.
Zoet kan jammer genoeg niet mee dus vertrek ik alleen.
Wat ben ik moe en futloos sinds de laatste chemo. De periode tussen 26 mei en vandaag was wel het zwaarst. Hopelijk geraak ik wat gerecupereerd tegen de operatie.
Ik parkeer de auto op de parking van oncologie, in de hoop dat ik niet te ver en veel moet stappen want binnen de kortste keren ben ik buiten adem, draaierig en zweet ik enorm.
Helaas moet ik het hele ziekenhuis door tot aan het onthaal omdat ik de eenheid niet kan vinden waar ik mijn eerste afspraak heb. Routebeschrijving mogen ze mijn part gerust gedetailleerd op de bevestiging van de afspraken vermelden. Gelukkig staan er in de gangen genoeg stoelen waar ik even op positieven kan komen.
De onderzoeken sluiten goed op mekaar aan deze keer, en ik hoef nooit heel lang te wachten.
Benieuwd (en ook wel bang) wat de resultaten volgende week zullen geven. Ik kruis mijn vingers dat er nergens metastasen gevonden worden.
Zoet kan jammer genoeg niet mee dus vertrek ik alleen.
Wat ben ik moe en futloos sinds de laatste chemo. De periode tussen 26 mei en vandaag was wel het zwaarst. Hopelijk geraak ik wat gerecupereerd tegen de operatie.
Ik parkeer de auto op de parking van oncologie, in de hoop dat ik niet te ver en veel moet stappen want binnen de kortste keren ben ik buiten adem, draaierig en zweet ik enorm.
Helaas moet ik het hele ziekenhuis door tot aan het onthaal omdat ik de eenheid niet kan vinden waar ik mijn eerste afspraak heb. Routebeschrijving mogen ze mijn part gerust gedetailleerd op de bevestiging van de afspraken vermelden. Gelukkig staan er in de gangen genoeg stoelen waar ik even op positieven kan komen.
De onderzoeken sluiten goed op mekaar aan deze keer, en ik hoef nooit heel lang te wachten.
Benieuwd (en ook wel bang) wat de resultaten volgende week zullen geven. Ik kruis mijn vingers dat er nergens metastasen gevonden worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)